حکمت 1نهج البلاغه(هوشیاری درفتنه ها)
حضرت علی (ع) فرمودند:
به هنگام بروزفتنه چون اشتردوساله باش که نه پشتی استوارداردکه برآن سوارتوان شدونه پستانی شیرده که ازآن شیرتوان دوشید
حکمت2نهج البلاغه(ازعوامل ذلت وخواری)
حضرت علی (ع) فرمودند:
آنکه طمع راشعارخودسازد،خودراخوارساخته وهرکه پریشان حالی خویش بادریگران درمیان نهد،تن به ذلت داده است وکسی که زبانش براوفرمان راند،بی ارج شود.
حکمت 3 نهج البلاغه (نکوهش بخل وترس وفقر)
حضرت علی (ع) فرمودند:
بخل ننگ استوترس،نقص است وتنگدستی،زبان زیرک راازبیان حجتش بربنددوبینوا درشهرخودغریب است.
حکمت 4 نهج البلاغه(ارزش صبروزهدوورع ورضا)
حضرت علی (ع)فرمودند:
ناتوانی،آفت است و شکیبایی،دلیری است و زهد توانگری است وپارسایی چونان سپراست بهترین همنشین خشنودی است خواست خداوند .
حکمت 5نهج البلاغه(ارزش علم وادب وتفکر)
حضرت علی (ع)فرمودند:دانش میراثی است گرانمایه وآداب،زیورهایی نوبه نوواندیشه ،آینه ای صافی است.
حکمت 6نهج البلاغه ( بازتاب اعمال دنیا در آخرت )
حضرت علی (ع)فرمودند: و صدقه دارويى است شفا بخش و اعمال بندگان در اين جهان، مقابل چشم آنهاست در آن جهان.
حکمت 7 نهج البلاغه ( شگفتی های خلقت انسان )
حضرت علی (ع)فرمودند:از اين انسان در شگفت شويد، به قطعه اى پيه مى بيند و به پاره گوشتى سخن مى گويد و به تكه استخوانى مى شنود و از شكافى نفس مى كشد.
حکمت8نهج البلاغه ( اقبال و ادبار دنیا )
و فرمود (ع): وقتى كه دنيا به قومى روى آورد، خوبيهاى ديگران را به آنها عاريت دهد و چون پشت كند، خوبيهايشان را از ايشان بستاند.
حکمت 9 نهج البلاغه ( نتیجه بی مهری نزدیکان )
و فرمود (ع): كسى را كه نزديكانش واگذارند، بيگانگانش دست گيرند
حکمت 10 نهج البلاغه ( معاشرت نیکو با مردم )
و فرمود (ع): با مردم به گونه اى بياميزيد، كه اگر بميريد، بر شما بگريند و اگر بمانيد با شما دوستى كنند.
حکمت 11 نهج البلاغه ( عفو و گذشت با وجود قدرت )
و فرمود (ع): چون بر دشمن ظفر يافتى، عفو و گذشت را شكرانه پيروزيت قرار ده.
حکمت 12 نهج البلاغه ( اهمیت دوستی و حفظ دوست)
و فرمود (ع): ناتوانترين مردم، كسى است كه در يافتن دوست ناتوان باشد و ناتوانتر از او، كسى است كه دوستى فرا چنگ آرد و ضايعش گذارد.
حکمت 13نهج البلاغه ( هر کس درخور سرزنش نیست )
و فرمود (ع): هر فريب خورده اى درخور عتاب نيست.
حکمت 14 نهج البلاغه ( تغییر حکم با تغییر شرایط )
از آن حضرت در باره اين سخن پيامبر (ص) پرسيدند كه فرموده بود: رنگ سفيد موى را تغيير دهيد و خود را همانند يهودان مسازيد و او فرمود:
اين سخن را رسول اللّه (ص) زمانى فرمود كه مسلمانان اندك بودند، اما اكنون كه دايره اسلام فراخ گرديده و دين استقرار يافته، هركس به اختيار خود است.